F those Deciding Moments!

Dalawang beses na this week ako naka-encounter ng dalawang kaibigan na may pinagdadaanang pagsubok na kailangan ng mahigpit na pag-iisip at pagtitimbang (well, lahat naman ng desisyon e kailangan dumaan sa bonggang-bonggang pag-aanalisa). :D

Ayoko magbigay ng advice, hiningi man o hindi, dahil sa maraming dahilan:

1. Ayoko mag-magaling (dahil)
2. Di  ako magaling o isang henyo
3. Kunti pa lang ang mga karanasan ko sa buhay
4. Di ako eksperto. Lalo na pagdating sa buhay pag-ibig o buhay pamilya o  trabaho
5. Matigas ulo ko. Kaya alam kong katulad ko, di din nila tatanggapin kung anumang sabihin ng iba.

Pero dahil isa nga kong ma-epal na bata, ayun. Makapagbigay ng opinyon wagas! Oo, mga Opinyon. Dahil di ko naman yun maturing-turing na mga advice. HAHAHA.

Marami sa’ten ang palaging napagdadaanan ang lugar na LOVE nga ba O CAREER, ngunit hindi pa rin tayo matuto-tuto. Hindi, dahil siguro tinatanggihan natin yun mga bagay na dapat nating matutunan. At laking pasalamat ko dahil hindi ko pa naman nadadadaanan iyong lugar na yun.

Pero kung dadating man ang buhay ko sa bagay na yon, hinding-hindi ako mamimili. Hindi dahil, parehong mahalaga sa buhay ko yun. At dahil din magkaibang bagay yan. Magkaibang resulta ang binibigay. Para lang akong mamimili kung gulay ba o bigas yung ginagawang tela. Siguro, pwedeng may unahin ako. Pero yung may bibitawan at iki-keep? Ay hindi na lang. Kasi kapag may binitawan ako, panigurado, merong magkukulang sa buhay ko. At kung sakali mang may hindi makapaghintay dahil inuna ko ang isang bagay, siguradong HINDI PARA SA’KIN YUN. 

Hindi din kasi ko naniniwala sa, “PILIIN MO KUNG ANONG MAS NAGPAPASAYA SA’YO”. Dahil bago pa lang tayo mahirapang mamili, e alam na dapat natin kung alin. Kasi kung nahihirapan ka, ibig sabihin, parehong nagpapasaya sa’yo yan. Kasi nga, parehong kailangan naten yan.

Pwede ba nating pagbasehan kung ilang chances na binigay sa’ten yung ganung pagkakataon? Pwedeng-pwede! Pero dapat, isipin din muna natin kung pang-ilan na bang naulit yung ganun at ganung bagay. Dahil baka pangsampu na yan! Aba naman mga ‘te, ibig lang sabihin nyan di ka na natuto o di mo nakikita yung dapat mong matutunan.  Inulit lang ni Lord yung mga yun para matuto ka hindi para sa dahilang sa’yo sya o sa kanya ka.

At kung dadating naman sa punto na kailangan kong mamili sa kung mag-stay o iiwan ko yung trabaho ko. Pwede siguro nating gamitin ang stratehiyang pagtitimbang. Kung alin ang mas mabigat. Dahil meron kang matitimbang. At ito sigurong pangyayari ay merong pagpipiling magaganap.

Tip lang. Pag dumating ka sa puntong ganito o alike, isulat mo daw yung mga dahilan ng bawat bagay na kung bakit dapat kang magstay at kung bakit ka dapat umaliis. Pag madami ka daw nasulat sa isa, yun siguro ang dapat mong piliin. Sabi nga, PAG AYAW, MARAMING DAHILAN. PAG GUSTO, MARAMING PARAAN. Huwag mong iisipin ang mga maiiwan mo sa lugar na yun. Dahil katawan at pag-iisip mo ang nagtatrabaho sa’yo hindi yung sa kanila.

Ang hirap mag-decide no? Mapaliit o mapalaki mang bagay kasi dapat palagi nating pinag-iisipan. Dapat dumaan sa 100+ na pag-iisip. Dahil di na dapat uso yung “Nasa Huli ang Pagsisisi.”

Kaya dapat isipin natin na, kahit na bilyon-bilyong advices man ang matanggap naten, TAYO PA DIN ANG PIPILI. Pwedeng ipunin at pakinggan ang opinyon nila, pero wag nating ibase sa sinabi ni ano kaya yun yung desisyon natin. Dahil lahat sila, may mga kanya-kanyang agenda sa buhay natin. May nakakatulong at mas maraming hindi.

At hindi din pwedeng, pakinggan mo ang sinasabi ng puso mo. Wag ka maniwala sa cheer ng Sexbomb Girls na “Kung ano ang nasa puso mo, sundin mo!” (with matching sayaw pa.) Dahil bukod sa di naman yan nagsasalita e parte lang din yan ng katawan mo.

Siguro pwede mo pang pakinggan yang isip mo, kasi yan daw ang nagpapagana sa lahat ng sistema na nasa katawan naten. (di sigurado? haha! Pasensya naman. Di ko po forte ang Science. Recess, pwede pa!)

But the BEST-EST thing i know, that you know also, na makakatulong sa’ten at nais kong maipa-alala sa’yo (baka kasi nakakalimutan mo), ay ang. PRAYER/S. Tama. Tama ka ng nabasa. Hindi ako madre o may posisyon sa simbahan para masabi sa’yo na yan nga ang isa sa mga kailangan natin sa buhay.

Bakit? Dahil si Lord, si Allah, si God, ang DIYOS na sinasamba mo lang naman ang nagbigay sa’yo ng pagsubok na yan. (Di ba nga palagi nating sinisisi si Lord kung bakit satin pa binigay ang pagsubok na yan e marami namang iba dyan na wala masyadong problema.)

Pero di Niya tayo tinest para papiliin tayo. Para pahirapan. Para umiyak at awayin Siya. Binigay nya yung mga tests na yun para may matutunan tayo sa sitwasyon at lumapit sa Kanya. (Pero minsan mahirap din, lalo na kung mahina o humihina ang faith mo. Aminin!)

Basta, pray to Him sincerely. Alamin mo mismo sa Kanya what he truly wants for you. Kung ano ba yung para sa’yo. (Pero wag parang galit ha. Pilitan? :D) Kasi ano man ang mangyari, ibibigay at ibibigay nya Sa’yo ang sagot. Sa tamang oras, sa Kanyang TAMANG oras. Dahil ang gusto Niya naman talaga e maging masaya tayo. Dahil kung hindi, hindi Niya binigay ang anak Niya sa’ten para iligtas tayo sa paulit-ulit nating kasalanan. O di naman kaya binawi na Niya ang ganung paraan.  (yung tipong pag nakagawa ka ng kasalanan ngayon, mamamatay ka kagad! HAHAHA)  

At syempre dapat, pagkatapos ng pakikipag-usap ng masinsinan sa Kanya, meron ka dapat PATIENCE/PASENSYA at MAS MALAKAS NA FAITH SA KANYA. Walang atatan! Chillax lang. Sabi ko nga ibibigay Niya sa’ten yan. Siya pa!

May God Bless Us, in whatever decisions we have to make and in every situation we are in. Keep yer Faith, Baby!! Keep it strong! <3

Pero sabi ko nga sa unahan, Di ako magaling na tao. Hindi ako kasing talino mo. Hindi ako kasing-impluwensya nila. At di ako kasing yaman ninyo. Maniwala o yurakin mo man tong mga sinabi ko, wala akong pakielam at walang makakapagpabago sa Paniniwala ko sa Kanya.